• آنکه دامن می‌زند بر آتش جانم، حبیب است

• آنکه روزافزون نماید دردِ من، آن خود طبیب است

• آنچه روح‌افزاست، جام باده از دست‌ نگار است
• نی‌ مُدرّس، نی‌ مُربّی‌، نی‌ حکیم و، نی‌ خطیب است

• سرّ عشقم، رمز دردم در خم گیسوی‌ یار است
• کی‌ به جمعِ حلقه‌ی‌ صوفیّ‌ و اصحابِ صلیب است؟!

• از «فتوحاتم[1]» نشد فتحی‌ و از «مصباح»، نوری‌[2]
• هرچه خواهم، در درونِ جامه‌ی‌ آن دلفریب است

• درد می‌جویند این وارستگانِ مکتب عشق
• آنکه درمان خواهد از اصحاب این مکتب، غریب است

• جرعه‌ای‌ می‌خواهم از جام تو تا بیهوش گردم
• هوشمند از لذّتِ این جُرعه‌ی‌ می‌ بی‌نصیب است

• موج لُطف دوست، در دریای‌ عشقِ بی‌کرانه

• گاه در اُوج فراز و، گاه در عمق نشیب است
• منبع وبسایت جماران
  

حوادث انسان های بزرگ
را متعالی...

و آدم های کوچک را متلاشی می کند...

مرا فراق تو بی ناله ی سحر نگذاشت

ولی دریغ که در ناله ام اثر نگذاشت

بغیر وصل توام حسرتی نبود و فلک

بغیر آن به دلم حسرتی دگر نگذاشت

ز ناله های دلم نیست غم از آنکه تورا

دمی ز حال من خسته بیخبر نگذاشت

به جور هم نکند یاد من غمم زآنست

که بخت بد به من از دوست اینقدر نگذاشت

کدام پاره ی نان خواستم ز خوان فلک؟

که در کناره مرا پاره ی جگر نگذاشت؟

چنان اسیر به زندان تن شدم "گلچین"

که بر من این قفس تنگ بال و پر نگذاشت

الفبای
درد ازلبم میتراود

نه
شبنم ، که خون از شبم میتراود

سه حرف است مضمون سیپاره دل

الف
. لام . میم . از لبم میتراود

چنان گرم هذیان عشقم که آتش

به
جای عرق از تبم میتراود

ز دل بر لبم تا دعایی برآید

اجابت
زهر یاربم میتراود

ز دین ریا بی نیازم ، بنازم

به
کفری که از مذهبم میتراود